13 Nisan 2025 ŞAMPİYON

 ve yıllarca çekilen özlem bitti.. 

neler neler geçti,

Ne zamanlar yok oldu gitti..

3. Lig için yıllarca bekledik..

Askere gittik saydık bekledik..

Ha bu sene şampiyonuz,

Olmadı seneye şampiyonuz diye diye yıllar harcadık..

Evlendik; ömür gitti..

Evlat geldi dünyaya bir türlü şampiyonluk gelmedi..

Biraz iş inada bindi.

O şampiyonluk gelmedikçe biz daha da sarıldık..

ve şimdi ne yapılır bilmiyoruz..

Yıllar oldu profesyonelden döneli..

Sahi ne yapacağız şimdi? 

3.Lig Şampiyonu Bulancakspor!

Tarih 11 Haziran 1989
Yer: Tokat

O gün binlerce kişi uyuyamadı,
binlerce kişi yollara; sokaklara döküldü..
Bulancaksporun kurtuluş günü vardı ve deplasmandan alacağı 1 puanla şampiyonluk yaşayacaktı..
Düşünsenize o zamanlar bırakın cep telefonunu evlerde televizyon bile yok. Maçın sonucundan haber almak oldukça zor..
Tokatta küçücük bir işgal ordusu Tokat'ı ele geçiriyor ve şampiyon olarak evlerine dönüyor..
Hala Tokatta bu anlatılan olay için ''89 Bulancak Faciası'' diye bahsedenler var, yolunuz düşerse girin bir kahveye insanlık ölmedi ya bir çay ısmarlatın kendinize anlatsınlar..
Bu olaydan sonra Tokat şehri maçı hafızalardan silmek için çok uğraşmış 88-89 döneminin kadro fotoğrafını kulüp tarihçesinden kaldırmışlar, insanlar bayraklarını sandığa gömmüşler diye duyumlar bile aldık..
Tam 30 sene evvel.
Şehrin bıyıklı abileri bir şehre şampiyonluğu göstermişler ve 2.lige yükselmişler.
Büyük Bulancakspor avarajla Tokat'ta şampiyonluğu kutluyor.
O zamanlar bu tabloyu bizlere armağan eden sayın ağabeylerimize şükranlarımızı sunuyorum; hayatta olanlara sağlık, ebediyete göç edenlere rahmet diliyorum.
Bize emanettir BULANCAKSPOR!

Not: varsa bu maç ile ilgili anılarınız paylaşın lütfen, zevkle okuruz..

Bulancak İlçe Stadı Açılışı

1989 senesinde açılan İlçe stadında zeminin toprak, kapalı tribünün çatısının açık olduğu görülüyor.
Çoğu Bulancak gençleri olan sporcuların karşılaştığı bir maçla İlçe Stadı açılmış oluyor.

O günü hatırlayanlar; kaleci Bahtiyar Ünal'a Bulancakımızın temsilindeki en önemli ürünlerden biri olan Pancar (kara lahana) verildiğini hatırlatıyor.
Neşeli güzel günler.. 😊

Peki o gün maçta olan, anıları olanlar yorumlarını yazabilir mi?

Mayıs 1989 - Bulancakspor

Gönlüm yangın yeri.

İyi de başladık aslında..
Toplanmalar, kahvaltılar..
Meşaleler, konfetiler..

Uçsuz bucaksız bir bekleyiş, sonunda hep mutlu son düşüncesiyle yılların birikimi sanki bir sinyal verircesine göz kırpıyordu uzaklardan; şampiyonluk..
Hep iyi hayaller kurarız, bir kez olsun şampiyon olalım öyle gidelim şu dünyadan der dururuz..
Gelelim maç gününe,
İki kritik sınavı aynı güne koymuşlar.
Sabah kahvaltıyı yapıp kpss için Giresuna gidiyorum sınav biter bitmez stadın yolunu tutuyorum aceleyle..
Filmin ilk perdesi bitmiş toplu kahvaltılar yapılmış takım ısınmak için köprüden geçip sahaya ilk adımını atmış..

Yanıyoruz alev alev, avaz avaz ortalar yapıyoruz kapalı tribünden bir türlü gelmiyor gol..

Hakem desen sanki Kelkitle ısınmış bir futbolcu gibi değişik kararlarıyla tribünleti çileden çıkarıyor.
Uğur hocayı tribüne yolluyor.
Penaltımızı çalmıyor.
Bakıyor olacak gibi değil birde kırmızı kartla sahada bizi 10 kişi bırakıyor.
Utanmasa (iyi bir orta gelse utanmaz zaten) bi rövaşata golü bile atabilir.

Mağlup ayrılıyoruz sahadan..
Moraller bozuk...

Uzak mesafelere bayrak taşımak.. - Turhal Deplasmanı

754km
yarım gün
1 maç
2 öğün..
''Umutsuz dağları aştıkta geldik!'' diyebilmek için büyük yürekli insanlarla yola çıktık..

Yine erken saatlere kurulmuş telefonların zırıldamasıyla önce sağa sola dönüp kalkmamak için direnme isteği sonra bir anda kendini hangi formayı giysem diye dolap gözlerinde forma aramak.. ve muhteşem bir hava var dışarda..
Güneş odanın penceresinden içeri sızıyor Eylül ile gelen soğuklara boyun bükmüyor; inadına ısıtıyor..
Maça giderken insanda bi istek bir arzu olur ya hani aileminde Trabzon'da olması bir yandan kahvaltı hazırlatıyor bir yandan yatak toplatıyor bana ama çay demlemeye üşeniyor cola içiyorum.
saat sabah 07.30 ve cola! :)
***
ve sokaklarda buluyorum kendimi..
yine insanların yüzünde deplasmana gitme heyecanı ve telaşı karışmış..
Tv karşısından maç değil bu canlı canlı, mis gibi yeşil saha kokacak!
Birer açık çay içiyor gelmeyenleri bekliyoruz biraz..
***

Yola geç çıkıyoruz haliyle..
Sonra büfe, çiş, sigara molaları ve mazot molaları derken geç kalıyoruz..
***
20 dakika kadar geç kalıyoruz tribünlere..
Asıyoruz bayrakları..
Bağırıyoruz deliler gibi, takım desen zımba gibi..
Rüzgar bizden tarafa ilk yarı..
ve 1-0 öne geçiyoruz.
.
Etkili de oynuyoruz..
kaçırıyoruz..
2'yi atamıyoruz, atsak kopacak ama koparamıyoruz..
ilk yarı bitiyor..

***
İkinci yarı başlıyor Turhal daha istekli başlıyor..
Herkes bitkin perişan, hava kuru..
ağzımız kuruyor; su yok!
Bağıramıyoruz..

1-1 bitiyor..
İlk maç ilk puan aslında ileride işimize yarayabilecek bir puan alıp ayrılıyoruz Turhal'dan..
Küfürde yiyoruz..

Daha yeni başladık be olm! diyoruz ve başlıyoruz dönüş yoluna..
Amasya'da bir çay içelim anlatacak hatrımız kalsın diyoruz Kara Faruk ve Akif misafir ediyor bir sıcak çaylarını içiyoruz..
ve gariban sofrası..

Uzun zaman sonra

Blog yazılarıma çokça bir ara vermiştim..

Bunun belkide en büyük sebebi tüm işleri yapabileceğimi sanmak ve hepsine bir anda adım atmak olabilir.. Bir internet sitesi açıp onunla oyalanırken (bulancakspor.net) burayı bir anda unutuvermişim.. 

Oysa ilk göz ağrım seneler önceki maçların heyecanıyla bu blogta paylaşmam en büyük duyduğum hazlardan biriydi. 

ve artık yine boşlamazsam sözüm olsun burada Bulancaksporluların anılarının paylaşılacağı.. 

Ev

bazen açık tribün denildi,

bazen demir tribün, 

kimi zaman dere tarafındaki tribün.. 

 Aslında orası evimizdi. 

Ve berbat bir gece konduya benzese de senelerce konuk ağırladı..

Dışardan gelen misafir takım futbolcu/taraftarları elbette "ne biçim tribün lan bu?" demiş olsa bile kimse "güzelleştirelim be olm, zaten ölüme kadar ayaktayız" demedi.

işte böyle geri kaldı birazda Bulancak ve Bulancakspor.. 

önce Evine sahip çıkmadılar sonra kiracılarına.. 

Yollarına da bakım yapılmadı senelerce..

yağmur yağdı çamur olduk; aktık..

işte biz bu yüzden sebepsiz yaktık!