Nereden, Hangi günden başlıyacağımıda şaşırdım..
Hafta içerisinde güzel hazırlıklar oluyor, Çılgın Bulancaklılar takımı tesiste ziyaret edip tatlı ikramında bulunuyorlar..
Pazar günü Sabah oluyor, kahvaltı sonrasında evden çıkıyoruz Bol gol atmalar sesini duyarak..
Bazıları sabah kahvaltısını bırakmış, bazıları o güzel pazar gününün güneşini.. Herkes aynı armanın peşine düşmüş..
Maç günü takımı hep beraber İskele başından yolcu ediyoruz.. Sonra çıkıyoruz yola..
Fazla uzun sürmeyen bir yolun ardından Beşikdüzüne giriyoruz.. Stada girdiğimizde ise bir Allah'ın kulu olmadığını görüyoruz.. Pankartları asıp bir yerleştikten sonra takımı çağırıyoruz..
Sesimizi duyan geliyor.. Sonra elinde davul olan bir grup geliyor Beşikdüzü taraftarı..
Çok iyi karşılıyorlar bizi tam bir Karadeniz misafirperverliğini yansıtarak.. Küfürlerle..
Bir an kendimi doğuda zannettim. Nedir bu çekememezlik ?
Beşikdüzü taraftarı bizimle bu hafta içerde oynasa eminimki gerçektende tribünlere yakışan şekilde karşılanacaklardı..
İlk yarı 1-0 mağlup olarak gidiyoruz soyunma odasına ikinci yarı 2-1 bitiyor maç.. Yeniliyoruz..
Dışarda kaçanın diyor Beşikdüzülüler ama hiç birine rastlayamıyoruz maç bitiminde.. Sonra maç bitiyor arabalara doluşuyor bizim cesur yürekler, Bulancak'ın yolunu tutuyoruz..
Eee para var dediler, tesis var dediler şampiyon olacaz dediler.. Ne oluyor bu takıma ?
2 haftada 1 puan alınarak mı Şampiyon olacaz ? Belki eleştiri için erken ama ne kadar erken yazarsak belki o kadar erken görülür yazdıklarımız.. Atı alan Üsküdarı geçmesin..
Cesur yürekler üzülmesin Kırmızı-Beyaz pankartların arkasından..
Beşikdüzü Emniyetinede Teşekkürler..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder