Daha ufacıktım, en güzel zamanlarım Pazar günleri Bulancakspor maçlarına gitmekti.. Sabah erkenden kalkar Bülent abinin fırınında ''gıymalı'' yaptırır onları yedikten sonra hazırlanıp maç vaktini beklemek için babamların taksi durağına yol alırdık; Abimle omuz omuza..
Maç saati içilen sigaranın dumanını bile hala aklımda saklıyorum.. Hafif balık sırtı sahamızdn gelen çimen kokusu ve maçı izleyen amcaların içtiği sigaranın dumanıydı beni takıma bağlayan nedenlerden biriside...
O iki koku birleştiğinde aklıma gelir BULANCAKSPOR!
Ufacıktım.. Yıldız futbolcularımı da senden seçiyordum.. Küçüklük hayalim olan kaleciliği ''Gökmen abi'' ile daha çok seviyordum.. O çimenlere uçuyordu; ben betona..
Hiç iyileştiremedim küçükken dizimdeki yaraları.. Herkes maçı izlerken çocukça hayallere dalıyor, bir gün onun gibi kaleci olacağıma inanıyordum..
Kısa boyu uzun saçları ile ters orantılıydı.. Rakip takım kalecisyle hakemden topu alıp ısınma hareketleri bile hala aklımda..
Babam iş için İstanbul'a gittiğinde bir şey istiyor musun diye sormuştu da en saf halimle ''kaleci forması'' istemiştim..
Dedim ya daha ufacıktım..
Doksanlı yıllar..
Aklımda kalan anılar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder