Hürriyet deplasmanı ardından..

İlk biz uyanmıştık Bulancakta;
Büründük kırmızılara beyazlara döküldük sokaklara..
Şirana ne kadar sürede gidilir? kaç km yoldur internette bulduklarımızla düşecektik yollara..
Önce Hakyemezde çay ısmarlaşmalarını yaptık sonra sigara takaslarını..
Ufak ufak toplanıp çıktık yola tıkış tıkış..
dereli kümbet alucra derken geç kaldık 20 dakika.. yani ilk iki golü göremedik..
Stad Allah'a emanet. Tribün yok; futbolcu saha kenarına düşse kesin sakatlanır. Falan filan..
Maç sonuna yaklaşırken ev sahibi takımın 1 puana razı davranışları gerçekten ligin adına yakışır derecedeydi..
Çirkinkeştirmeyin ligi!
Yine bitmeyen yolları, umutsuz dağları aştık ve döndük ağızlarda aynı nakarat;
Bi daha gidersem ağzıma sıçsınlar!

Published with Blogger-droid v2.0.10

Bugün için saldırın!

Artık son durak olarak burayı görüyorduk..
Buradan düşmek uçurumdan atlamak gibi geliyordu bize.
ve yine pazar gününe açık tribünde rezervasyonumuz vardı..

Ne kale arkası
sosyete kapalı
bu alemde kral
açığın ortası

zamanı geçirmeden üst sıralarda yer almak isteyen bir gençlik var arkanızda..
dün dünde kaldı artık bundan sonrasına bakmalıyız.. bundan sonra alınan güzel sonuçlarla umutlanmalıyız..

"dün dünde kaldı cancağızım, bugün yeni şeyler söylemek lazım..."
Mevlana

kıpkırmızı-bembeyaz kombine!

kırmızının yanına beyaz koyanlar için pazar günlerini kombineye almıştı büyük sevda..
Nefeslerimize sigara dumanı karışacak, bazen üşüyecek; bazen alev alev yanacaktık..
doksan artıda gelmeyen gole küfür etsekte terketmeyecektik..
üzerimizde hep aynı renkler..
Hep bir ağızdan koro halinde 'şimşek gol gol gol..' diyecektik..
Sezon sonunda mutluluğu ihmal etmemek için verilecekti bu savaş..
Yarınlara umut bağlayacaktık..

Published with Blogger-droid v2.0.10

Bir-Bir Deplasmanlar bitmeden..

Üçüncü hafta olmuştu, herkes eleştirilerden sıkılmıştı..
İlk maçta 9 kişiyle galip gelen takım
nasıl olurda puan kaybederdi..
Bunu soruyordu herkes birbirine cevap koolaydı 5 senedir şampiyonluk yaşayamayan hocanın takımın başında olması..
Espiyede 10 kişilik takıma puan hediye ediyorduk.. liderlik için oynayan fatsa önce bize 3 atıyordu ardından bu hafta 5-0 ile kapatıyordu panaromayı..
Zara ise 8-0 ile geçiyordu rakibini..
Biz gol yollarını penaltı ile kapatıyorduk..
Olmuyordu ama kovalıyorduk..
Sevdaydı bu..

Published with Blogger-droid v2.0.10

çocuktu çok sevdi; bir adam gibi ''2''.. [FOTO]

Karanlığın ardından KIRMIZIBEYAZ'ı aramaktı; hayat..

Tek İhtimaldi..

Tek ihtimaldi bizim ki..

Pek ihtimal varken;
KırmızıBeyazı ayrı ayrı yazamayacak kadar tek!
Tavlada tüm oyun boyunca şerefsizlik yapacak kadar yek!

***

Yeni doğmuş çocuğun anne demesi kadar saf..
İstenmeyen kişiye ''hoşgeldin'' denecek kadar şiddetle!

***

Şampiyonluk yolunda iş yerlerine bayrak asmayanlara İnat!
Tek ihtimaldi..

***

Sınavlarda sırf Bulancakspor'un 'B'si diye salladığım B şıkkı; belki bu sefer bi kıyak geçerdin..
İnatla hangi takımlısın diye sorduklarında, İnadımı bozmadan Bulancaksporluyum denebilen ihtimal..

Gün gelecek Güneş bize doğacak..

Bir emekti bizimki..

bindokuzyüzyirmialtı yılının temelleriyle başlamıştık yine lige..
yine hüsran, yine üzüntü ile bitti..
***
kimileri için beklenenlerin bir anlamı vardı..

kimileri için ise köşe başlarında eleştiriden başka bir şey değildi; ''ben zaten söylemiştim'' ile sonlanacak cümleleri ile kendilerini tavana kadar çıkaracaklardı..

***
Lig başladığında yüzyetmiş günüm kalmıştı.. İlk haftanın galibiyeti çok sevindirmişti beni kasımın onbirinden sonra üst üste gelen 7'lik galibiyet serisi şampiyonluğa kadar götürür bizi diyordum.. İNANIYORDUM..

Yağmur olmuştu peşindeydik.. Yağmur olunca doğal olarak çamurda olmuştu yollar..
Bir emekti bizimki..
ve İnananlar bu kez kaybetmişti..

çocuktu çok sevdi; bir adam gibi.. [FOTO]

Dikbıyık deplasmanından kalanlar..

Sona yaklaşıyorduk, hayallere hayal katarak..

keskin virajları aşarak umuda yürüyorduk..

ve son üç hafta kala son üçteki yerimizi koruyorduk.. 

yorgun ama umutlu!

aklımızdan tek geçen ŞAMPİYONLUK idi! 

3-2 | 14 nisan pazar 2013

483 gün sonra yeniden..

Bu sezon onurlu mücadelede biraz geç kalsam da askerliği bitirmiştim..
Yeşilimsi kamuflaj, yaz kış giyilen bot..
Demir ranza, demir dolaplar..
Mavi çarşaflar..
Mehmetçik gazinosunda süren hayatlar..
İçtiması, yemek sırası,
Aklımda BULANCAK sevdasıyla..

Bir deplasmanla veda etmiştim Kırmızı-Beyaz'a Tokatta Erbaa karşılaşması 3-0 mağlubiyet.. Yine bir deplasmanla Orduda Altaş Soyaspor karşılaşması ile merhaba demiştim tribünlere.. Fakat en anlamlısı da bu hafta oynadığımız maçtı; T.İdman Gücü ile karşılaşacaktık. Heyecan dorukta; yeşil çimen kokusuna hasret bedenim bir aksilik olmasa da gidebilsem düşüncesiyle tribünlere kadar atmıştı beni..


Kırmızı ile beyazın ortasında buluştuk yine..
Sırtımızda forma, boynumuzda atkı..
Güzelde sonuçlandı.. 4-1 galibiyetle şampiyonluğa bir adım daha geldik..

Herkesin tuttuğu bir takım vardır ya bizim ki şehrimizin takımıydı!
Hep söylüyorduk; ''sen hangi takımlısın'' diye sorduklarında BULANCAKSPORLUYUM diye.. Gururla, onurla!

çocuktum.. çok sevdim bir adam gibi #3

Hiç bir şey eskisi gibi değildi artık, konfetileri bile elle kesmiyorduk; Oysa evde defterini kesip konfeti yapan çocuğun içindeki heyecan ile büyümüştüm.. 

Eski deftelerimi bulup ağabeyimle birlikte makas yardımıyla keserdik maç haftası.. 

Renkli görüntü olsun diye sayısal loto kağıtlarını toplar birazda onlardan katardık içerisine.. 

çocuktum.. çok sevdim bir adam gibi! #1 

çocuktum.. çok sevdim bir adam gibi.. #2

Islak Kent

Yağmur yağar Bulancak'a,
ıslatır tüm kenti..

Bize ise;
hüzün yağar,
Hasret yağar, 
Sevda yağar..
Göz pınarlarımız şişer
Yanaklarımızı ıslar..

30.03.2013

çocuktum.. çok sevdim bir adam gibi.. #2

Daha ufacıktım, en güzel zamanlarım Pazar günleri Bulancakspor maçlarına gitmekti.. Sabah erkenden kalkar Bülent abinin fırınında ''gıymalı'' yaptırır onları yedikten sonra hazırlanıp maç vaktini beklemek için babamların taksi durağına yol alırdık; Abimle omuz omuza..

Maç saati içilen sigaranın dumanını bile hala aklımda saklıyorum.. Hafif balık sırtı sahamızdn gelen çimen kokusu ve maçı izleyen amcaların içtiği sigaranın dumanıydı beni takıma bağlayan nedenlerden biriside...

O iki koku birleştiğinde aklıma gelir BULANCAKSPOR!

Ufacıktım.. Yıldız futbolcularımı da senden seçiyordum.. Küçüklük hayalim olan kaleciliği ''Gökmen abi'' ile daha çok seviyordum.. O çimenlere uçuyordu; ben betona..
Hiç iyileştiremedim küçükken dizimdeki yaraları.. Herkes maçı izlerken çocukça hayallere dalıyor, bir gün onun gibi kaleci olacağıma inanıyordum..
Kısa boyu uzun saçları ile ters orantılıydı.. Rakip takım kalecisyle hakemden topu alıp ısınma hareketleri bile hala aklımda..

Babam iş için İstanbul'a gittiğinde bir şey istiyor musun diye sormuştu da en saf halimle ''kaleci forması'' istemiştim..
Dedim ya daha ufacıktım..
Doksanlı yıllar..
Aklımda kalan anılar..

Çay, Sigara.. BULANCAKSPOR!

Herşeyi bir kenara bırakıp konudan konuya atlıyorduk; yine sonunda asıl konumuzda buluşuyorduk..
Herzaman ki gibi BULANCAKSPOR'duk!

Hakyemezin önünde sıcak çay bile soğuk havaya kafa tutamıyor önümüze geldiğği dakika buz kesiyordu..
Çaylar tek fırtta mideye inerkende BULANCAKSPOR'duk!
Sigaranın o lanet dumanını içerlerine çekerkende..

Bazen yağmur yağıyordu saçakların altında tek sıra halinde demleniyorduk.
Bazen soğuklara dayanamayıp isyan ediyorduk..

Bulancak'a niye Küçük Moskova denildiğini soğukları parmak uçlarımızda hissedince birkez daha anlıyorduk;
Birazda KARADENİZ'dik..

Çayın yanında sigarayı bulduk mu galibiyet gibi seviniyorduk.. sohbetin tadı ile ısınıyorduk..
Ne işimiz, ne gücümüz vardı.. Takımımızla aynı kaderi paylaşıyorduk..
''Parasız, Sahasız, Sahipsiz! İnadına BULANCAKSPORDUK!''

28.12.2012 - 02:26